آخـه خـــدا جـون ، قـربـونِ بــزرگیـت
وفـــای ســَــگ بـه چـه کارمون میـاد ؟!
یــه فـکــری بـه حـالِ آدمـات می کـردی
هَــرکه مــی خــواهـی بـــاش
ایـن عادت مُـــشتَــرک انسـانهــاســت
تـــو نیــز، روزی، ســاعـتی، لـَحظــه ای
احــساس خـواهـی کـرد کـــه . . .
هیــچکــس دوسـتت نــدارد ...!
ایـن روزهـا...
هـر نفـس درد اسـت که می کشـم!!!
در نبـودت...
ای کـاش بـودی یا اصلا نـبودی!
ایـن که هستـی و کنـارم نـیستـی...
دیـوانه ام مـی کنـد...
بـفـهـم بـی انـصــاف